Twitter ? co to takiego?

Kilka tygodni temu zostałem poproszony o wyjaśnienie co to jest Twitter i ?na czym to polega?? W pierwszych chwilach po usłyszeniu tej prośby myślałem, że jest ona nie do końca na serio. Tego samego dnia później przeczytałem, że Twitter funkcjonuje w sieci od roku 2006, czyli dopiero od mniej więcej 3 lat. Oznacza to, że ze mną coś nie tak, i trochę mi się rachuba czasu pomyliła. To relatywnie nowe zjawisko. A zatem do czego służy?

Najprościej mówiąc ? Twitter to narzędzie do mikroblogingu. Czyli nie wiadomo o co chodzi. ;-) Twitter to strona www / program, który umożliwia wysyłanie tekstów z limitem do 140 znaków (w tym hyperlinki, które są automatycznie skracane). Każdy tekst zapisywany jest na stronie www (miniblog), odbierany jest także przez wszystkich, którzy są ?znajomymi? piszącego. W praktyce, Twittera używa się najczęściej przez oddzielne programy, wtyczki do przeglądarek (np. Echelon do Firefoxa), przez aplikacje na komórkę, lub po prostu poprzez wejście na stronę czy wysłanie e-maila. To taki sms przez internet. O czym? O wszystkim, co Ci przychodzi do głowy ? tu nie ma ograniczeń.

Czyli: jeśli napiszesz cokolwiek (do 140 znaków) ? zobaczą to wszyscy, którzy Cię ?śledzą?, w momencie włączenia przeglądarki, zalogowania się do programu, włączenia aplikacji w komórce, itd. Twittują (czyli piszą Twitty ? krótkie wiadomości) najczęściej ludzie młodzi, ale może to być też mocna broń komunikacyjna i marketingowa firm i wszelkich organizacji.

W jakim celu biznesowym?

Mikroblogging jest jedną z najszybciej rozwijających się gałęzi Web 2.0, w ciągu ostatnich lat ilość użytkowników Twittera multiplikuje się w tempie geometrycznym, również wśród firm. Przykłady obecności na Twitterze: Apple, Newsweek Polska, HP Polska.

W badaniu McKinsey Quarterly z połowy roku 2009, 1700 respondentów ? menedżerów korporacji wskazało, że od 18 do 22% respondentów (firm) używa mikroblogingu do jednego z trzech relacji biznesowych: kontaktów wewnętrznych, z klientami i z zewnętrznymi partnerami. A zatem co piąta firma (na razie to dane w dużej mierze z rynku USA) używa Twittera, lub podobnego narzędzia, do celów związanych z biznesem.

Twitter, tak jak pozostałe narzędzia Web 2.0 pozwala między innymi na to, aby:

• Zbierać informacje o poziomie obsługi / produktach
• Szybko rozprzestrzeniać informacje o nowym produkcie
• Włączać klientów i partnerów biznesowych w proces projektowania produktów
• Budować relacje z przyszłymi kandydatami do pracy, też aby zwiększyć efektywność rekrutacji (popatrzcie na przykład na Sodexo)
• Szybko i efektywnie dzielić się wiedzą z grupą zainteresowaną tematem (np. wszyscy pracownicy firmy).

Powyżej to tylko przykłady, lista ta mogłaby liczyć ze spokojem kilka stron. Siła Twittera to: tanio, szybko, krótko, konkretnie i  do wszystkich na raz. Dochodzi do tego duża prostota działania i założenia konta.

Kto tego używa?

Poza celami prywatnymi – w pierwszej kolejności ? firmy IT i firmy telekomunikacyjne, a zatem naturalnie związane z internetem i nowymi technologiami (75% firm z tej branży raportuje mierzalne korzyści użycia tych narzędzi ? źródło to wspomniane już badanie). I uwaga – na drugim miejscu są firmy oferujące usługi biznesowe i prawne ? a zatem firmy w przypadku usług biznesowych – świadczące usługi dla sektora HR. Na Twitterze znajdziemy na przykład Kena Blancharda, czy na przykład znany z filmu o marketingu wirusowym – Sandlera.

Czy Twitter to święty graal albo klucz wytrych? Nie :-) Tak samo jak wszystkie inne tego typu ustrojstwa ? rzecz nie w posiadaniu i odhaczeniu ?jestem na Twitterze jako firma?, ale na używaniu i zbudowaniu społeczności wokół organizacji. W wirtualnej rzeczywistości, która jest niezwykle wyczulona na nachalny marketing i przysłowiową ?ściemę? liczy się przede wszystkim dostarczanie rzetelnej treści i bycie autentycznym. Jeśli więc firma myśli np. o Twitterze jako o tubie reklamowej, albo o pięciominutowej inwestycji bez sensownych zasobów dedykowanych do obsługi narzędzia ? to o ile nie ma rzeszy oddanych fanów (jak np. Apple) ? to lepiej darować sobie energię i czas. Efekty co prawda na pewno będą, ale z wektorem ujemnym.

W połowie roku 2009, magazyn McKinsey Quarterly przeprowadził badanie dotyczące wykorzystania narzędzi Web 2.0 na próbie 1 700 menedżerów z całego świata. Grupa liczebnie imponująca. 69 procent respondentów powiedziało ?tak ? mamy widoczne korzyści biznesowe z używania Web 2.0?. Korzyści te, to między innymi:

• Bardziej innowacyjne produkty i usługi
• Efektywniejszy marketing
• Lepszy dostęp do wiedzy
• Mniejsze koszty
• Większe zyski

Podobnie jak z wieloma interwencjami HR, bardzo trudno jest zmierzyć tego typu inicjatywy i przełożyć je precyzyjnie na twarde cyfry. Niemniej jednak powyższa lista brzmi imponująco.

Web 2.0 pozwala na przekształcenie firmy w sieć społeczną, ale co ważniejsze ? włączenie do tej sieci (niekoniecznie w jednej podgrupie) współpracowników firmy i klientów. Pozwala to na dwustronną komunikację, której efektami mogą być zjawiska z powyższej listy.

Jak to się dzieje? Narzędziami są między innymi: kanały RSS, blogi, portale firmowe, podcasty, filmy wideo, mikrobloging (głównie Twitter). Jak może to wyglądać w praktyce, poza ogólnymi hasłami? Między innymi tak:

• Firma komunikuje się do / z potencjalnymi kandydatami do pracy ? buduje swój image jako dobre miejsce do pracy, jednocześnie mając dostęp do ludzi zainteresowanych obszarem działalności organizacji.
• Następuje płynna wymiana informacji z klientami ? o jakości, funkcjonalności, zakresie oferowanych usług, niezależnie praktycznie od oferowanego produktu. Równie dobrze może to być telewizor, program informatyczny, czy poziom obsługi klienta w samolocie, czy jakość pracy trenera na szkoleniu.
• Komunikacja z dostawcami ? wzajemne oczekiwania / obowiązujące procedury / bieżące problemy operacyjne.
• Wymiana wiedzy między pracownikami ? nawet siedzącymi w jednym biurze, ale tak naprawdę wgapionych w swoje laptopy. Zamiast spotykać się w kuchni i omawiać najnowsze trendy (tak, wiem, takie rzeczy się nie zdarzają, w kuchni omawia się co innego? ;)), wszyscy pracownicy podpięci są do jednego, zamkniętego konta Twittera. (Zamkniętego ? czyli musisz zostać zaproszony, szeroka publiczność nie widzi pisanych treści).
• Wzrost satysfakcji klientów ? poprzez lepszy, szybszy i bardziej ?trafiony w punkt? serwis, odpowiedzi na pytania, wsparcie techniczne.

Powyższe przykłady można mnożyć w nieskończoność. Najważniejsza przewaga, jaką daje Web 2.0 ? to: szybciej i taniej. I poniekąd więcej.

Pod tym linkiem znajdziecie świetny przykład obecności firmy (Sodexo) w rzeczywistości Web 2.0.

Czytałem w ostatnim czasie trochę życiorysów i zauważyłem kilka rzeczy wymagających zwrócenia uwagi. No więc zwracam!

Czcionka. Naprawdę trudno zrozumieć zmniejszanie przez piszących czcionki do granic rozsądku. Uważam, że rozmiar 10 to absolutne minimum, aby czytając nie trzeba było trzymać glowy przy monitorze lub kartce.

Zdjęcie. Główna uwaga jest taka, że powinno być. Jeśli go nie dołączysz, może pojawić się podejrzenie, że jesteś potworem. To znaczy – na pewno ja tak pomyślę. Jestem jednak pewien, że inni czytający życiorysy też nie pomyślą sobie nic dobrego. W najlepszym przypadku po prostu nic sobie nie pomyślą. A nie o to przecież chodzi.
Nie trzeba mieć szczególnie pięknej twarzy, aby dołączyć fotkę. Celem jest to, że czytający twój życiorys chce wiedzieć z kim ma do czynienia. Wstawiając zdjęcie stwarzasz wrażenie, że z kartki przemawia twoja twarz. Co się z tym łączy, ta twarz powinna być możliwie profesjonalna, a przy tym lekko uśmiechnięta. Zbędna powaga naprawdę nie jest wskazana…
Zdjęcie najlepiej zrobić u profesjonalnego fotografa! Jeśli jednak bierzesz fotkę z prywatnego archiwum, proszę unikaj zdjęć z ciemnym tłem czy ?artystycznymi? ramkami wokół twarzy. Te bardziej nadadzą się naszą-klasę. Ostatnio widziałem też zdjęcie zrobione chyba komórką ? wnioskuję po jakości i wielkości.
Z ciekawostek, czytałem niedawno cv ze zdjęciem mężczyzny, który w wystylizowanej pozie oparł głowę na pięści. Poza miało chyba komunikować zamyślenie? nie wyszło najlepiej. Żeby nie było, że uwziąłem się na facetów, widziałem również zdjęcie kobiety z ciemnymi okularami na włosach, na tle plaży. Tak – w życiorysie! Pozwolę sobie nie komentować.

Wpisywanie doświadczeń. Zawsze wpisuj na górze to, co było ostatnio. Chyba dla każdego rekrutującego to właśnie Twoje ostatnie doświadczenia będą bardziej interesujące niż te sprzed kilku(nastu) lat, dlatego nie utrudniaj im pracy. Tak samo z wykształceniem. Umieszczone na górze liceum odczytałem jako wybieg kandydata mający na celu zmylenie mojej czujności i odwrócenie uwagi od szkoły wyższej i ew. studiów podyplomowych.
Przy doświadczeniu, oprócz dat, firmy i nazwy stanowiska konieczne jest napisanie, co się na tym stanowisku robiło. Z wpisu ?Firma X, referent? dla czytającego nie wynika prawie nic. Tobie wydaje się oczywiste, ale ja mam prawo nie zdawać sobie sprawy, jakie były twoje zadania na tym stanowisku.

Szkolenia. Jeśli dane ci było uczestniczyć w wielu szkoleniach, to na pewno bardzo pozytywnie wpłynęło na twoją karierę. Mimo wszystko jako potencjalny przełożony jestem zainteresowany tylko tymi treningami, które choćby w najmniejszym stopniu mogą być przydatne w pracy na stanowisku, o które chodzi. Resztę możesz bez żalu pominąć.

Poprawność językowa. Już nawet nie piszę o ortografii, ale interpunkcja też jest ważna. Trudno właśniciwie zinterpretować nawet krótki równoważnik zdania, jakich często używa się w cv, gdy autor postawił przecinki w losowo wybranych miejscach.
Jeśli zdecydujesz się też w życiorysie napisać obywatelstwo, to pozwolę sobie przypomnieć, że będzie to przymiotnik, wobec czego piszemy je z małej litery. Nawet ?Patrioci? powinni się do tego przemóc.

Imiona dzieci. Rozumiem, że samo podanie liczby dzieci, obok stanu cywilnego, może mieć sens, bo ewentualnie wskazuje, że mamy do czynienia z osobą odpowiedzialną i godną zaufania. Natomiast podawanie ich imion jest już zdecydowanie zbędne. Intencji piszącego mogę się tylko domyślać, natomiast szansa na zarobienie kilku punktów jest chyba tylko wtedy, gdy osoba rekrutująca dała swoim dzieciom takie same imiona.

Rekomendacja. Przyznaję, że niemal spadłem z krzesła, gdy w dokumentach jednego z kandydatów odnalazłem ostatnio list polecający. Nie byłoby w nim nic dziwnego, gdyby nie jeden drobny szczegół. Dotyczył on pracy tego człowieka na stanowisko, którego nie było w życiorysie. Kandydat zaczął listować swoje doświadczenia w cv od następnego piastowanego stanowiska, a zapomniał o tym, z którego dołączył rekomendację.

Język. Jeśli pracodawca nie precyzuje, w jakim języku życzy sobie otrzymać aplikację, polecałbym je przesłać w takim samym języku, w jakim było ogłoszenie. Ostatnio zdziwiłem się, gdy od jednego kandydata przeczytałem 2 życiorysy, po polsku i angielsku. W dodatku oba były różne.

Na koniec dwa przykłady, jak nie zaczynać listów motywacyjnych: ?niniejszym zgłaszam swą kandydaturę? oraz ?Wyrażam chęć podjęcia pracy?. Zarówno pierwszy, jak i drugi wskazują, że to pracodawca powinien czuć się szczęśliwy mogąc czytać aplikację przesłaną przez autorów tychże sformułowań.

I have been reading several resumes recently and noticed a few things worth mentioning.

Font. It is really hard to understand for me, why some people decrease the font size to the limits of the common sense. I really think that size 10 is absolute minimum, so that the reader doesn?t have to keep the head right in front of the screen or paper.

Picture. First of all, there should be a picture! If you don?t attach it, a suspicion may be arousen, that you?re a monster. Well, at least I will think that. However I?m pretty sure that other readers will definitely not think anything positive. At best, they won?t think anything. And that?s clearly not the point.
One doesn?t have to have especially pretty face in order to attach a photo. The aim is clear ? the reader would like to have an idea, who he is dealing with. By inserting your pic you create the impression that your face speaks from the page. What relates to it, the face should be as proffessional as possible, while also slightly smiling. Too much seriousness is not recommended?
It is best to take a photo at the photographer?s! If you however take the one from the private archive, please avoid pictures with dark background, ?artistic? frames around face. These are better for facebook. Recently I?ve seen also photo taken with a mobile probably ? assumption based on the dimensions and quality of the image.
Another interesting things I saw cv with a pic of a man, whose head was resting on a fist. It was probably styled to remind thinking process? didn?t work out. There was something funny also about women ? a photo of a face with sunglasses on the hair, and a beach in the background. No comments.

Listing experiences. Remember to always put first (on top ? from the reader?s perspective) the latest. For every recruiter these will be more important than experiences several years old, so don?t make their work harder. The same with education. Secondary school shown at the top of ?Education? section I?m reading as a trick intended to divert my attention from the university or post-grade.
By the experience, apart from dates, company and position it is necessary, what were you exactly doing. Point ?Company X, Specialist? communicates to the reader more or less nothing. It seems obvious to you, but I have a right not to have a faintest idea, what you were doing on such position.

Trainings / Development. If you were able to attend many trainings, it?s really great and I hope it benefited your career heavily. Nevertheless, as a potential manager, I am only interested in those, which may be somehow relevant to the position offered. Other you can omit.

Language. Not even grammary, but also interpunction is important. It may be really difficult to properly understand even short sentence, if author has put commas in randomly selected places.

Children names. I understand that stating in resume that one has children may make sense. It possibly shows that we are dealing with responsible and trustworthy person. I?m wondering however if quoting names of the children isn?t too much. The only positive outcome you may get if the reader has selected for own children the same names.

Recommendations. Once I almost fell of the chair after finding the letter of recommendation in the application. There would be nothing strange in it, if not one detail. The letter related to the work of the candidate on a position, that was not listed in resume! Simply he started to list his experience from the latter position, forgetting about the one he had recommendation.

I hope that abovementioned examples will help you to avoid weak points in your cv. Questions and comments welcome.

Sandler Training (firma oferująca szkolenia sprzedażowe) udostępnił na YouTube film, będący elementem kampanii reklamowej z użyciem marketingu wirusowego. Polega to na tym, że użytkownicy internetu sami przesyłają sobie link do filmu (lub sam film), który jest reklamą, ale ludzie oglądają go głównie z uwagi na to że jest dobry/śmieszny/nietypowy, etc.

Film dotyczy spotkania sprzedażowego. Prezes i jego asystentka spotyka się z przedstawicielem handlowym, który próbuje coś im sprzedać. Jeśli kiedykolwiek w życiu sprzedawałeś, to odnajdziesz w przedstawionym spotkaniu sporo prawdy.

Poniższy klip, to świetny przykład działania marketingu wirusowego (w ciągu kilku dni – ponad 10.000 odwiedzin na YouTube). Po pierwsze dlatego, że nagranie jest mocno zabawne. Po drugie – bardzo dobrze zrobione. I po trzecie – słodko-gorzko prawdziwe.

Jeśli masz 3 minuty i chcesz się pośmiać i zreflektować w jednym – włącz play.