Właśnie czytam ciekawe podsumowanie z badania przeprowadzonego przez Masie Center na temat eBooków. Badanie przeprowadzono na sporej grupie (prawie 450) respondentów – głównie reprezentujących rynek amerykański.

Wnioski są, hmmm, dość ciekawe… Oto najważniejsze z nich:

1. Duża część respondentów (jest ich ponad 33%) określa terminem eBook zwykłego PDFa, z którym może zapoznać się przy pomocy komputera. Niemal 40% określa tym terminem treści, z którymi może zapoznać się przy pomocy urządzeń dostosowanych do obsługi książek elektronicznych (np. Kindle, Nook, itp.).
2. Ponad 2/3 organizacji wyraża średnie lub wysokie zainteresowanie wykorzystanie eBooków w uczeniu pracowników.
3. Powodów takiego zainteresowania jest wiele: zmniejszone koszty druku (65% respondentów), zmniejszone koszty aktualizacji treści (57%), redukcja kosztów dystrybucji książek (58%), możliwość podlinkowania treści do innych materiałów (72%), interaktywność (62%), możliwość umieszczania w e-książkach multimediów (65%).
4. Najczęstsze zastosowanie eBooków w szkoleniach? Rozwój przywództwa… (ponad 20% respondentów).
5. Najbardziej pożądanymi funkcjami eBooków są: możliwość dodawania treści do istniejących e-książek (53% respondentów), możliwość tworzenia „zszywek” eBooków (68%), możliwość umieszczania w eBooku komentarzy i komunikatów dla innych użytkowników (50%), dostosowanie eBooka do indywidualnych preferencji (50%), możliwość komunikacji eBooka z platformą szkoleniową (66%), możliwość łatwego dodawania elementów interaktywnych do eBooka (53%), możliwość wysyłania w modelu push notyfikacji o zmianach w eBooku (59%).
6. Respondenci wskazują przy tym, że są mocno nieusatysfakcjonowani z rezultatów korzystania z eBooków. Tylko opk. 13% jest zadowolonych, a kolejne 27% jest częściowo zadowolonych…

Konkluzja? Rynek eBooków to wciąż w dużej mierze rynek typowy dla tzw. innowacji 1.0. Jest to rynek kształtowany przez wyobrażenie eBooka jako typowej książki, tyle, że dostępnej na komputerze lub dedykowanym tej formule urządzeniu. Potrzebny jest kolejny krok… Krok w kierunku innowacji 2.0 – czyli twórczemu i kreatywnemu podejściu do stosowania tej formy rozwojowej. Co mogłoby dać impuls do tejże innowacji? Na przykład:

• umieszczanie w eBookach interaktywnych form znanych z e-szkoleń (quizy, kwestionariusze, ćwiczenia, testy),
• wbudowanie w eBooki mechanizmów budujących relacje między ich czytelnikami (możliwości notowania, komentowania, polecania, oceniania, wysyłania sobie fragmentów publikacji, etc.),
• wkomponowywanie eBooków w procesy rozwojowe – traktowanie ich nie tylko jako formę samorozwoju realizowanego poza godzinami pracy, ale także jako ważny komponent szerszego, sformalizowanego programu,
• skomunikowanie eBooków z platformami rozwojowych (LMS, LCMS) pozwalającymi na monitorowanie pracy osób szkolonych z eBookiem oraz z jego poszczególnymi częściami (np. umieszczonym w nim quizem),
• budowanie eBooków tak, aby dopasowywały się do indywidualnych preferencji, potrzeb i możliwości osób szkolonych pod względem zarówno formy, jak i treści.

Wygląda na to, że najwyższy już czas, aby przestać utożsamiać eBooka z PDFem i zacząć szukać w tej formule nowej wartości…

W połowie roku 2009, magazyn McKinsey Quarterly przeprowadził badanie dotyczące wykorzystania narzędzi Web 2.0 na próbie 1 700 menedżerów z całego świata. Grupa liczebnie imponująca. 69 procent respondentów powiedziało ?tak ? mamy widoczne korzyści biznesowe z używania Web 2.0?. Korzyści te, to między innymi:

• Bardziej innowacyjne produkty i usługi
• Efektywniejszy marketing
• Lepszy dostęp do wiedzy
• Mniejsze koszty
• Większe zyski

Podobnie jak z wieloma interwencjami HR, bardzo trudno jest zmierzyć tego typu inicjatywy i przełożyć je precyzyjnie na twarde cyfry. Niemniej jednak powyższa lista brzmi imponująco.

Web 2.0 pozwala na przekształcenie firmy w sieć społeczną, ale co ważniejsze ? włączenie do tej sieci (niekoniecznie w jednej podgrupie) współpracowników firmy i klientów. Pozwala to na dwustronną komunikację, której efektami mogą być zjawiska z powyższej listy.

Jak to się dzieje? Narzędziami są między innymi: kanały RSS, blogi, portale firmowe, podcasty, filmy wideo, mikrobloging (głównie Twitter). Jak może to wyglądać w praktyce, poza ogólnymi hasłami? Między innymi tak:

• Firma komunikuje się do / z potencjalnymi kandydatami do pracy ? buduje swój image jako dobre miejsce do pracy, jednocześnie mając dostęp do ludzi zainteresowanych obszarem działalności organizacji.
• Następuje płynna wymiana informacji z klientami ? o jakości, funkcjonalności, zakresie oferowanych usług, niezależnie praktycznie od oferowanego produktu. Równie dobrze może to być telewizor, program informatyczny, czy poziom obsługi klienta w samolocie, czy jakość pracy trenera na szkoleniu.
• Komunikacja z dostawcami ? wzajemne oczekiwania / obowiązujące procedury / bieżące problemy operacyjne.
• Wymiana wiedzy między pracownikami ? nawet siedzącymi w jednym biurze, ale tak naprawdę wgapionych w swoje laptopy. Zamiast spotykać się w kuchni i omawiać najnowsze trendy (tak, wiem, takie rzeczy się nie zdarzają, w kuchni omawia się co innego? ;)), wszyscy pracownicy podpięci są do jednego, zamkniętego konta Twittera. (Zamkniętego ? czyli musisz zostać zaproszony, szeroka publiczność nie widzi pisanych treści).
• Wzrost satysfakcji klientów ? poprzez lepszy, szybszy i bardziej ?trafiony w punkt? serwis, odpowiedzi na pytania, wsparcie techniczne.

Powyższe przykłady można mnożyć w nieskończoność. Najważniejsza przewaga, jaką daje Web 2.0 ? to: szybciej i taniej. I poniekąd więcej.

Pod tym linkiem znajdziecie świetny przykład obecności firmy (Sodexo) w rzeczywistości Web 2.0.

Znajomy zapytał mnie ostatnio co to jest Web 2.0. Patrzyłem na niego przez chwilę, zastanawiając się, czy żartuje, czy mówi poważnie. Pytał poważnie. Wytłumaczyłem zatem, a potem zastanawialiśmy się przez kilka minut jak wpływa to na rzeczywistość ?pracowników i firm”.

Szczegółowe wytłumaczenie czym Web 2.0 jest (i czym nie jest), znajdziecie np. tutaj. W telegraficznym skrócie, jest to zmiana filozofii tworzenia zasobów internetowych, których treści tworzyć może każdy użytkownik. Czyli z realiów i relacji ?mało potrafiących / umiejących tworzyć treści i zawartość sieciową vs. wielu odbiorców” przesuwamy się do rzeczywistości ?każdy może tworzyć treść”. Mówiąc jeszcze inaczej – każdy, bez konieczności posiadania trudnych umiejętności technicznych / wiedzy tajemnej o programowaniu / tworzeniu stron / etc., może stać się nadawcą / twórcą bloga / strony WWW / aktywnym uczestnikiem serwisu społecznościowego. Środek ciężkości istnienia i tworzenia nowych zasobów internetowych przesunięty został w kierunku użytkowników, czyli nas wszystkich. Kwintesencją jest interakcja pomiędzy członkami społeczności. Środek ciężkości przesunął się od technologii do treści. Przykładem tego jest Wikipedia, którą współtworzyć może każdy, kto chce, przeróżne serwisy typu Flickr, czy LinkedIn (który przekształcił się z witryny zamieszczania swojego CV w interaktywny serwis społecznościowy).

No a teraz kilka impresji na temat tego jak cały ten nowy sposób funkcjonowania sieci (i w sieci) może wpłynąć na firmy i ludzi w niej pracujących:

a) Pierwsze wrażenie: nie będziemy pracować, będziemy siedzieć w społecznościach i ?interakcyjnie się integrować”. A zatem nie-pracować, spędzać czas w pracy na surfowaniu w internecie.

b) Łatwiej będzie znaleźć potrzebne zasoby – ludzi, którzy mają umiejętności i wiedzę, która jest nam potrzebna.

c) Część użytkowników www będzie miało zapędy do uczestnictwa w ?tworzeniu”, zatem będą się rozwijać (tak, to margines, ale jednak).

d) ?Wiedza tajemna”, a zatem specjalistyczna, będzie łatwiej, szybciej i przede wszystkim taniej dostępna.

Takie cztery rzeczy przyszły nam do głowy podczas rozmowy, na pewno lista ta to wierzchołek góry lodowej. W zasadzie, wszystkie ?będzie” w powyższych 4 punktach można zamienić na ?jest”, bo to zjawiska już aktualnie występujące. Dość łatwo można rozprawić się z zarzutem a). Czy w czasach Web 1.0 siedzących na serwisach plotkarskich, krzykliwych portalach wiadomości, czy oglądających różne ?głupoty” w sieci było mniej? Nie sądzę. Każdy z nas ma do wyboru miliony stron WWW, i to od niego/niej zależy jakie odwiedza. Web 2.0 daje potężne źródło wiedzy tym, którzy są nią zainteresowani, jednocześnie każdy z nas nadal ma wolny wybór tego, co robi ze swoim czasem.

Największy wpływ Web 2.0 moim zdaniem, to darmowe udostępnianie wiedzy, która jeszcze kilka lat temu dostępna była jedynie w wąskich gronach. Lub inaczej – do której dotarcie zajmowało sporo czasu. Czyli kosztowało. Wpływ na organizacje zajmujące się np. konsultingiem, HR’em, PR’em, marketingiem, czy innymi ?miękkimi” usługami dla biznesu jest bardzo mocny. To, za co ludzie byli gotowi zapłacić całkiem sporo jeszcze parę lat temu, coraz częściej można znaleźć (całkiem legalnie) za darmo w Internecie, lub po znacznie niższych cenach od małych, ?domorosłych” dostawców. Trzeba tylko trochę czasu i praktyki, aby wiedzieć gdzie znaleźć.